Z LOGOPEDIĄ NA TY
Drogi Rodzicu, spróbuj sam!
PAMIĘTAJ!
Podczas wymowy głoski L powietrze przedostaje się przez usta. Języczek jest
domknięty, co uniemożliwia przedostanie się powietrza do nosa. Dzięki temu
nie dochodzi do powstania rezonansu nosowego. Jest także głoską
przedniojęzykowo-dziąsłową. Oznacza to, że podczas artykulacji czubek języka
zbliża się do górnych zębów i wałka dziąsłowego. Jest także głoską dźwięczną
oraz twardą.Wargi powinny mieć ułożenie zbliżone jak do artykulacji
samogłoski „a” (ułożenie neutralne). Czubek języka dotyka górnego wałka
dziąsłowego. Powietrze przedostaje się bokami języka (dlatego mówi się, że L
jest spółgłoską boczną). Wiązadła głosowe są wprowadzone w drgania.
Nieprawidłow realizacja głoski L to wada nazywana lambdacyzmem.Często
przyczyną bywa zbyt krótkie wędzidełko podjęzykowe, przez co język nie może
zostać odpowiednio pionizowany. W niektórych przypadkach winowajcą bywają
przerośnięte migdałki, które uniemożliwiają prawidłowy przepływ powietrza.
Należy zgłosić się na konsultację logopedyczną w przypadku gdy:
● Dochodzi do deformacji głoski „l” i jest ona wymawiana w sposób
niepoprawny np. międzyzębowo zamiast bocznie, gdy czubek języka nie
styka się z wałkiem dziąsłowym
● Dochodzi do substytucji głoski np. lizak – jizak, lampio – jamion
● Dochodzi do opuszczania trudnej głoski w wyrazach np. listonosz –
istonosz, lalka – aka, lasek – asek
Przyczyną może być także obniżone napięcie mięśniowe czy nieprawidłowy
wzorzec.
Jak ćwiczyć?
ĆWICZENIA WARG:
● Oddalanie od siebie kącików ust, jak przy „i” ,
● cmokanie i parskanie (wprawianie warg w drganie) ,
● delikatne masowanie warg zębami,
● dolną szczękę przesuwać do przodu i do góry, tak aby widoczne dolne
siekacze dotykały do spłaszczonej wargi górnej,
● górnymi siekaczami lekko dotykać wargi dolnej, równocześnie wargi
wykonują ruch.
ĆWICZENIA JĘZYKA:
● Unoszenie języka w kierunku nosa ,
● ruchy języka naprzemiennie w stronę nosa i w stronę brudy (góra – dół) ,
● na języku położyć chrupek (może być andrut, wafelek) i utrzymywać na
wyciągniętym języku (możemy odliczać czas),
● szpatułkę przykładamy do języka,
● masą języka wypychamy szpatułkę do przodu,
● przesuwanie języka w kąciki ust „mycie” językiem górnych zębów,
● liczenie językiem górnych zębów,
● przesuwanie języka po podniebieniu od górnych zębów w głąb jamy
ustnej „ malowanie” językiem „sufitu” – podniebienia,
● unoszenie języka do wałka dziąsłowego i opuszczanie za dolne zęby.
UTRWALANIE:
● La, le, ly, lo, lu; Al, el, yl, ol, ul;
● Ala, ale, aly, alo, alu;
● Ela, ele, ely, elo, elu;
● Yla, yle, yly, ylo, ylu;
● Ola, ole, oly, olo, olu;
● Ula, ule, uly, ulo, ulu.
Zawsze zwracamy uwagę by język nie pojawiał się między zębami tylko
kierował się do góry. Po opanowaniu powyższego ćwiczenia przechodzimy do
wypowiadania wyrazów.
L” w nagłosie
LATARKA, LAMPA, LEW, LIZAK, LAS, LIS, LISTY, LODY, LEŻAK, LIŚĆ,
LODÓWKA, LATARNIA, LATAWIEC, LALKA, LOTKA, LORNETKA,
„L” w śródgłosie
ŚLIWKA, MLEKO, FALA, PLECAK, WILK, STOLIK, KRÓLIK, KLEKS,
PLAMA, KLAMERKA, PALMA , ŚLIMAK, BALON, PLASTER, MALINY,
MUSZLA
„L” w wygłosie
FOTEL, MOTYL, SÓL, PARASOL, PORTFEL, UL, KROKODYL, PRECEL,
ROGAL, KOWAL, KRÓL, KORAL, PĘDZEL, MEDAL, TUNEL, KĄPIEL
Zdania z głoską „L”
Lena lula lalkę Lusię.
Lidka lubi lizać lizaki.
Natalia koloruje baloniki.
Leniwy lew leży w klatce.
Lody z polewą malinową.
WIERSZYK Z GŁOSKĄ L
“Lalki i koleżanki” Ala, Ola, Ula, Ela mają lalki.
Lalka Ali to Lola. Lalka Oli to Kola.
Lalka Uli to Milka. Lalka Eli to Lilka.
Pojechały raz na molo popijając lody colą.
Tam też plotły różne plotki: Ala, Ola, Ula, Ela.
Lato było to upalne ,no więc wielka kąpiel w wannie była teraz w dalszych
planach: Ali, Loli, Oli, Koli, Ulki, Milki, Eli, Lilki
Przygotowała
Marta Kapela
wykorzystano:https://www.mielec.pl/przedszkole16/Logopedia/Gloska%20L.pdf
