|
|
Zdrowo i sportowo – prawidłowa postawa ciała
Jak korygować błędy dziecka, aby wzmacniać poczucie wartości i chęć do współpracy?
Korygowanie błędów dziecka w przedszkolu jest istotnym elementem wychowawczym, jednak ważne jest,aby robić to w sposób, który wzmacnia jego poczucie wartości i motywuje do dalszych prób. Zamiast krytyki, wyśmiewania i zawstydzania, warto zastosować podejście, które wspierają rozwój emocjonalny i społeczny dziecka.
Oto kilka strategii, które mogą pomóc w korygowaniu błędów dziecka w sposób pozytywny i konstruktywny:
1.Używaj języka zachęty ,a nie oceny. Zamiast oceniać dziecko „źle zrobiłeś”, skup się na tym, aby wspierać jego wysiłki ,np. „ wiem,że to trudne,ale widzę że bardzo się starasz”
2.Skup się na procesie, a nie na wyniku. Kiedy dziecko popełnia błąd,zamiast krytykować efekt, warto zwrócić uwagę na to, jak bardzo się starało i co udało mu się osiągnąć , np.” bardzo dobrze, że spróbowałeś sam! Teraz możemy popracować nad tym, co jeszcze można poprawić”.
3.Daj konkretne wskazówki, jak poprawiać błędy. Zamiast ogólnych i negatywnych komentarzy oferuj konstruktywną pomoc, która pokaże dziecku,co może zrobić inaczej.
4.Akceptuj emocje dziecka. Jeśli dziecko zareaguje frustracją lub smutkiem po popełnieniu błędu, warto zaakceptować jego emocje i pokazać zrozumienie,np.” wiem, że jesteś rozczarowany, że nie wyszło tak,jak chciałeś. To zupełnie normalne, jutro spróbujesz ponownie, prawda?”
5.Zachęcaj do samodzielnej refleksji. Pomóż dziecku zauważyć, co może poprawić, zamiast narzucać mu swoje rozwiązanie.
6.Używaj pozytywnych zamienników. Unikaj słów, które mogą wywołać w dziecku poczucie porażki. Zamiast tego używaj pozytywnych zamienników, które skupiają się na rozwoju, np.” to jeszcze nie jest idealne, ale jesteśmy na dobrej drodze”.
7.Unikaj etykietowania. Nazywanie dziecka”bałaganiarzem”,”leniem”, ma długofalowe negatywne skutki. Zamiast etykiety używaj opisów zachowań i proponuj alternatywy. Zamiast „jesteś niezdarą” powied „widzę, e tym razem coś się nie udało, może spróbujesz innym sposobem?”.
8.Daj czas na poprawę. Warto dać dziecku czas na naukę oraz przestrzeń do popełniania błędów, zamiast wymagać perfekcji od razu. Wspieraj cierpliwie, pokazując że każdy błąd to szansa na rozwój, np.” zajmie to trochę czasu zanim nauczysz się tego zadania, ale wiem,że dasz radę, bo już zrobiłeś duży postęp”.
Pamiętajmy, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie. Dajmy czas i sobie i dziecku.
Opracowanie:Paulina Fryska
Zdrowo i sportowo – rozwój dzieci
W wieku 2-3 lata rozwój mowy nabiera tempa! Dziecko zaczyna łączyć słowa w krótkie zdania, a także rozwija zdolności społeczne – coraz częściej bawi się z innymi dziećmi. W tym okresie maluchy chętnie eksplorują świat, rozwijając koordynację i umiejętności rozwiązywania problemów.
Każdy etap rozwoju dziecka to wyjątkowy czas pełen odkryć!
Rozwój dzieci w wieku 4-5 lat i 5-6 lat to okres pełen zmian – maluchy stają się coraz bardziej samodzielne, rozwijają swoje umiejętności społeczne i poznawcze, a ich wyobraźnia nie zna granic!
Z logopedią na TY – LUTY
Z LOGOPEDIĄ NA TY
Drogi Rodzicu!
JEDZENIE
W profilaktyce logopedycznej i wczesnym wspomaganiu rozwoju mowy
mówimy o powiązaniu funkcji prymarnych z rozwojem mowy. Co to są ów
funkcje prymarne?To nic innego jak umiejętności związane z jedzeniem,a
dokładniej z pobieraniem pokarmów.Pierwszą i podstawową potrzebą dziecka
jest zaspokojenie głodu.Nie należy jednak zapominać o tym, jaka jest właściwa
technika spożywania pokarmu z uwzględnieniem wieku dziecka.Rozwój
umiejętności jedzenia i picia jest niezwykle istotny dla rozwoju mowy dziecka.
Logopedzi często napotykają na duży problem, jakim jest miksowanie i blendowanie
pokarmów dzieciom.Dzieci 2-3 letnie nie potrafią żuć i gryźć jedzenia . Musy i papki
prowadzą do nadwrażliwości wewnątrz buzi. Dzieci nie tolerują grudek, mają często
odruchy wymiotne. Aparat oralny nie wzmacnia się w sposób naturalny podczas
mówienia i jest bardzo słaby.Stopniowo należy zmniejszać stopień rozdrobnienia
pokarmu i zmieniać sposób ich podawania. Odpowiednia zmiana konsystencji
sprawia, że dziecko wciąż doskonali umiejętność gryzienia i żucia. Jedzenie dłońmi
to dla malucha rzecz naturalna, a dla rodziców sygnał, iż właśnie rozpoczyna się
kolejny, podstawowy etap w rozwoju umiejętności manipulowania dłońmi, ich czucia,
koordynacji i precyzji ruchów, kolejny etap w kształtowaniu poczucia buzi, jej wnętrza,
warg, dziąseł.Kolejny krok to jedzenie pokarmu podawanego łyżeczką. Pamiętajmy,
by podsuwać ją w osi twarzy, prostopadle do niej i kłaść na dolnej wardze (jeżeli
dziecko obie wargi ma zamknięte) lub wsuwać do buzi, jeśli wargi są rozchylone
(upewniając się, czy dziecko ma na to ochotę). Kiedy maluch otwiera buzię, a
łyżeczka w niej ląduje, czekamy, aż górna warga zamknie się na łyżeczce i dopiero ją
wysuwamy. Wtedy dziecko je aktywnie, ściągając górną wargą pokarm z łyżeczki.
Zazwyczaj maluch próbuje najpierw ją gryźć. Nie szkodzi. Jeśli nasza pociecha nie
ściąga pokarmu z łyżeczki, możemy delikatnie docisnąć nią język dziecka i poczekać
aż domknie wargi, z czego natychmiast korzystamy, wysuwając łyżeczkę z buzi.
Karmiąc dziecko pilnujmy, aby to ono zbierało z niej pokarm, nigdy nie wycierajmy
łyżeczki z jedzeniem o ząbki czy wargę dziecka. Jeżeli to zlekceważymy, nauczymy
naszego malucha, że nie musi domykać warg, nie musi ściągać pożywienia i nie musi
też trudzić się. Od tego, jak będą wyglądały początki jedzenia, zależy również to, jak
dziecko będzie jadło później i jak będzie mówiło.Należy także pamiętać o uzębieniu
dziecka.Dzieci mające ubytki, bardzo często wybierają pokarmy tylko miękkie lub
płynne, a ten sposób odżywiania sprawia, że nie doskonalą one umiejętności
gryzienia i żucia, ich język nie ma możliwości prawidłowej pracy– nie masuje
podniebienia, nie unosi się do góry, nie jest spionizowany.Płynne czy stałe pokarmy,
nie mogą „uciekać” z jamy ustnej, a język w tym czasie musi znajdować się za
zębami. Najpóźniej do 3 roku życia dzieci powinny nauczyć się dorosłego sposobu
połykania, angażując mięśnie nazywane żwaczami. Przetrwały nawyk językowy
(niemowlęcy sposób połykania– wsuwanie języka między dziąsła) może być jedną z
przyczyn wad zgryzu i wad wymowy.
Przygotowała
Marta Kapela
https://pppp.pajeczno.pl/dlaczego-sposob-pobierania-pokarmow-jest-tak-wazny-z-punktu-widzenia-logopedy/
https://p50.ursynow.warszawa.pl/mowimy-tak-jak-jemy-pijemy-i-oddychamy
Aktywność ruchowa dzieci w wieku przedszkolnym.
Wiek przedszkolny to dobry czas na zaszczepienie w dzieciach prawidłowych nawyków zdrowotnych. Dzieci już od najmłodszych lat mają dużą potrzebę ruchu, którą powinniśmy wspierać. Aktywność fizyczna stanowi nieodłączny element naszego życia jest szczególnie ważna w prawidłowym rozwoju dzieci.
W zdrowym ciele zdrowych duch
Ruch towarzyszy nam już od najmłodszych lat niosąc za sobą szereg korzyści. Wpływa pozytywnie na rozwój kości, mięśni i stawów dziecka, stymuluje rozwój układu krążeniowo-oddechowego, pobudza układ nerwowy, wpływ na rozwój motoryczności, pomaga spożytkować energię. Ruch wspomaga także rozwój psychiczny, dziecko uczy się pokonywać napotkane przeszkody, kontroluje emocje, cieszy się ze swoich sukcesów i akceptuje porażki , poznaje świat, doświadcza. Dzieci uwielbiają biegać, skakać, uczestniczyć w różnych zabawach. Mają naturalną potrzebę ruchu. Wychowawcy, Rodzice mają możliwość pokazaniu dziecku różnych form aktywności fizycznej zapewniając odpowiednie warunki: bezpieczeństwo, wszechstronność oraz dobrą zabawę.
Aktywność fizyczna w przedszkolu
Zarówno rodzice, jak i wychowawcy mają niepowtarzalną okazję wykorzystać czteroletni okres pobytu dziecka w przedszkolu do zainteresowania go różnymi formami rekreacji ruchowej. Dla tego etapu życia najkorzystniejsza jest aktywność fizyczna powtarzana kilkukrotnie w ciągu dnia oraz trwająca jednorazowo kilkanaście minut. Małe dziecko na ogół nie potrzebuje do niej specjalnej zachęty. W takiej sytuacji rolą opiekuna jest zadbanie o stworzenie właściwych dla podejmowanej aktywności warunków, uwzględniających przede wszystkim bezpieczeństwo, wszechstronność i zabawowy charakter.
Podczas pobytu w placówce, dzieci mają wiele okazji do podejmowania i poznawania różnych form ruchu. Podczas zajęć uczestniczą w licznych zabawach ruchowych; zabawach ze śpiewem, orientacyjno- porządkowych, na czworakach, zabawach i grach z mocowaniem, bieżnych, rzutnych, skocznych. Dodatkową aktywnością dziecka są wszelkie działania swobodne na świeżym powietrzu, które sprawiają przedszkolakom dużo radości i niosą za sobą szereg dodatkowych korzyści. Świeże powietrze dotlenia mózg dziecka co pomaga w koncentracji uwagi. W przedszkolu można skorzystać także z dodatkowych zajęć ruchowych prowadzonych pod okiem specjalistów. Dzieci uczą się poprzez naśladowanie i powtarzanie danej czynności. Zaszczepienie w wieku przedszkolnym dobrego nawyku ruchu będzie skutkowało w starszym wieku. Aktywność fizyczna dzieci w wieku przedszkolnym powinna być oparta na grach i zabawach ruchowych.
Zdrowie i zabawa – Wspólna aktywność dziecka i rodzica
Dziecko pięcioletnie wkracza w tzw. złoty okres dzieciństwa. Zewnętrznym przejawem tego etapu życia jest znaczny postęp w sprawności fizycznej. Dzieci w tym wieku nierzadko potrafią już jeździć na rowerze dwukołowym i hulajnodze oraz mogą stawiać pierwsze kroki narciarskie i łyżwiarskie.
Czas wolny spędzany z Rodzicami to także dobra okazja do dodatkowej aktywności. Planuj i organizuj aktywność ruchową razem ze swoim dzieckiem. Wybierzmy się na spacer, przejażdżkę rowerową, park linowy, basen , pograj w piłkę, berka klasy w okresie zimowym sanki, łyżwy, narty sprawdzą się idealnie. Porozmawiaj ze swoją pociechą i wybierzcie wspólnie formę ruchu, która najbardziej mu się podoba, która sprawia największą frajdę. Pamiętajmy o bezpieczeństwie i dobrze ruchu do możliwości i wieku dziecka. Bądźmy dla dzieci wzorem. Stwórzmy im odpowiednie warunki do podjęcia aktywności ruchowej. Wspierajmy, pomagajmy, pokazujmy. Zróbmy wszystko aby nasz maluch był aktywny zdrowy i szczęśliwy!
Aktywność ruchowa dzieci w wieku przedszkolnym.
Wiek przedszkolny to dobry czas na zaszczepienie w dzieciach prawidłowych nawyków zdrowotnych. Dzieci już od najmłodszych lat mają dużą potrzebę ruchu, którą powinniśmy wspierać. Aktywność fizyczna stanowi nieodłączny element naszego życia jest szczególnie ważna w prawidłowym rozwoju dzieci.
W zdrowym ciele zdrowych duch
Ruch towarzyszy nam już od najmłodszych lat niosąc za sobą szereg korzyści. Wpływa pozytywnie na rozwój kości, mięśni i stawów dziecka, stymuluje rozwój układu krążeniowo-oddechowego, pobudza układ nerwowy, wpływ na rozwój motoryczności, pomaga spożytkować energię. Ruch wspomaga także rozwój psychiczny, dziecko uczy się pokonywać napotkane przeszkody, kontroluje emocje, cieszy się ze swoich sukcesów i akceptuje porażki , poznaje świat, doświadcza. Dzieci uwielbiają biegać, skakać, uczestniczyć w różnych zabawach. Mają naturalną potrzebę ruchu. Wychowawcy, Rodzice mają możliwość pokazaniu dziecku różnych form aktywności fizycznej zapewniając odpowiednie warunki: bezpieczeństwo, wszechstronność oraz dobrą zabawę.
Aktywność fizyczna w przedszkolu
Zarówno rodzice, jak i wychowawcy mają niepowtarzalną okazję wykorzystać czteroletni okres pobytu dziecka w przedszkolu do zainteresowania go różnymi formami rekreacji ruchowej. Dla tego etapu życia najkorzystniejsza jest aktywność fizyczna powtarzana kilkukrotnie w ciągu dnia oraz trwająca jednorazowo kilkanaście minut. Małe dziecko na ogół nie potrzebuje do niej specjalnej zachęty. W takiej sytuacji rolą opiekuna jest zadbanie o stworzenie właściwych dla podejmowanej aktywności warunków, uwzględniających przede wszystkim bezpieczeństwo, wszechstronność i zabawowy charakter.
Podczas pobytu w placówce, dzieci mają wiele okazji do podejmowania i poznawania różnych form ruchu. Podczas zajęć uczestniczą w licznych zabawach ruchowych; zabawach ze śpiewem, orientacyjno- porządkowych, na czworakach, zabawach i grach z mocowaniem, bieżnych, rzutnych, skocznych. Dodatkową aktywnością dziecka są wszelkie działania swobodne na świeżym powietrzu, które sprawiają przedszkolakom dużo radości i niosą za sobą szereg dodatkowych korzyści. Świeże powietrze dotlenia mózg dziecka co pomaga w koncentracji uwagi. W przedszkolu można skorzystać także z dodatkowych zajęć ruchowych prowadzonych pod okiem specjalistów. Dzieci uczą się poprzez naśladowanie i powtarzanie danej czynności. Zaszczepienie w wieku przedszkolnym dobrego nawyku ruchu będzie skutkowało w starszym wieku. Aktywność fizyczna dzieci w wieku przedszkolnym powinna być oparta na grach i zabawach ruchowych.
Zdrowie i zabawa – Wspólna aktywność dziecka i rodzica
Dziecko pięcioletnie wkracza w tzw. złoty okres dzieciństwa. Zewnętrznym przejawem tego etapu życia jest znaczny postęp w sprawności fizycznej. Dzieci w tym wieku nierzadko potrafią już jeździć na rowerze dwukołowym i hulajnodze oraz mogą stawiać pierwsze kroki narciarskie i łyżwiarskie.
Czas wolny spędzany z Rodzicami to także dobra okazja do dodatkowej aktywności. Planuj i organizuj aktywność ruchową razem ze swoim dzieckiem. Wybierzmy się na spacer, przejażdżkę rowerową, park linowy, basen , pograj w piłkę, berka klasy w okresie zimowym sanki, łyżwy, narty sprawdzą się idealnie. Porozmawiaj ze swoją pociechą i wybierzcie wspólnie formę ruchu, która najbardziej mu się podoba, która sprawia największą frajdę. Pamiętajmy o bezpieczeństwie i dobrze ruchu do możliwości i wieku dziecka. Bądźmy dla dzieci wzorem. Stwórzmy im odpowiednie warunki do podjęcia aktywności ruchowej. Wspierajmy, pomagajmy, pokazujmy. Zróbmy wszystko aby nasz maluch był aktywny zdrowy i szczęśliwy!
Z logopedią na TY – styczeń
Drogi Rodzicu!
PICIE
W profilaktyce logopedycznej i wczesnym wspomaganiu rozwoju mowy
mówimy o powiązaniu funkcji prymarnych z rozwojem mowy. Co to są ów
funkcje prymarne? To nic innego jak umiejętności związane z jedzeniem, a
dokładniej z pobieraniem pokarmów. Pierwszą i podstawową potrzebą dziecka
jest zaspokojenie głodu. Nie należy jednak zapominać o tym, jaka jest właściwa
technika spożywania pokarmu z uwzględnieniem wieku dziecka. Rozwój
umiejętności jedzenia i picia jest niezwykle istotny dla rozwoju mowy
dziecka.
Karmienie piersią, ma duże znaczenie dla rozwoju aparatu
artykulacyjnego dziecka i nabywania mowy. Te same mięśnie są odpowiedzialne
za jedzenie i za mówienie, dlatego dziecko karmione piersią co najmniej do 8
miesiąca życia, ma zapewnione prawidłowe warunki artykulacji. W wyniku
ssania piersi cały język usprawnia się, staje się elastyczny, a dziecko uczy się
go pionizować. Przy ssaniu pracują także mięśnie policzków. Natomiast przy
karmieniu sztucznym, język jest płaski, słabo sprawny, nie pracuje jego czubek,
pracuje natomiast żuchwa, która wyciska mleko ze smoczka. Prawidłowa
pozycja dziecka podczas karmienia ma z kolei wpływ na napięcie i pracę mięśni
warg, języka i innych organów biorących udział w przyjmowaniu pokarmów. W
trakcie karmienia piersią dziecko oddycha prawidłowo przez nos, ponieważ
języczek podniebienny zamyka przejście do dróg oddechowych. Oddychanie
przez nos pozwala na rozwój zatok szczękowych; rośnie żuchwa i
twarzoczaszka.
Starsze niemowlę podejmuje próby picia z kubeczka. Najlepiej,
jeśli od początku przyzwyczajamy maluszka do picia z “normalnych”
kubków,nie z dziubkiem itp.Kubek powinien być przystosowany do
umiejętności i parametrów jamy ustnej dziecka. Kubek przechylamy tylko do
momentu, w którym płyn dociera do brzegu. Podczas prawidłowego picia obie
wargi, policzki i pozostałe części twarzy aktywnie uczestniczą w dozowaniu
płynu i szczelnym utrzymaniu brzegu kubka lub rurki do picia. Żeby zapobiec
oblewaniu się, wargi niemowlęcia próbują utrzymywać szczelność oraz dozują
płyn, żeby się nie zakrztusić. Dzięki temu ich ruchy są coraz bardziej precyzyjne
i niezależne. Doskonalą się również siła i aktywność mięśni twarzoczaszki,
regulacja połykania i oddychania. To istotne ze względu na rozwój umiejętności
mowyi zapobieganie pojawieniu się w późniejszym wieku problemów
związanych z nieprawidłowym rozwojem zębów i zgryzu. Maluch, ściągając
płyn z kubeczka, angażuje do tego wszystkie mięśnie ust, policzków, żuchwy,
języka. Uczy się precyzji ruchów, koordynacji i efektywności pracy wszystkich
wymienionych mięśni, regulowania ilości pochłanianego płynu i koordynacji tej
nowej techniki z połykaniem i oddychaniem. W domu możemy pozwolić sobie
na eksperymenty z otwartym kubkiem, ale na spacerze lepiej skorzystać z kubka
ze słomką.Podczas prawidłowego picia przez słomkę wargi są mocno wysunięte
do przodu i zebrane w „dziubek”. Ich rola polega na ciągłym, szczelnym
utrzymaniu rurki w taki sposób, żeby przede wszystkim zassać płyn oraz
utrzymać stabilność pozycji. Maluch silnie angażuje mięśnie (pracuje mięsień
okrężny ust oraz inne, bardziej odległe). To doskonałe ćwiczenie usprawniające
mięśnie twarzoczaszki, co wpływa na umiejętność artykułowania dźwięków.
Picie przez rurkę kształtuje również długość fazy wdechu i wydechu. Mówienie
odbywa się na wydechu i do prawidłowej artykulacji każdy z nas musi
wyćwiczyć odpowiednio długi wydech. Ucząc się picia przez rurkę, dziecko
ćwiczy również umiejętność kontroli i dystrybucji powietrza podczas wdechu i
wydechu oraz całą mechanikę oddychania. To wszystko w dużym stopniu
wpływa na jakość emisji głosu.
Przygotowała
Marta Kapela
Wykorzystano:
https://pppp.pajeczno.pl/dlaczego-sposob-pobierania-pokarmow-jest-tak-wazny-z-punktu-widzenia-logopedy/
https://p50.ursynow.warszawa.pl/mowimy-tak-jak-jemy-pijemy-i-oddychamy
Autyzm a odżywianie
Szanowni Państwo,
W dobie atakujących nas chorób i wirusów, coraz częściej dotykających nas i naszych bliskich zaburzeń zapraszam do zapoznania się z tematem diet eliminacyjnych.
prokopiak_autyzm_a_odzywianie (1)
Polecam lekturę, Marta Kapela