Rodzicu!
Dlaczego tak ważna jest pionizacja języka?
Problemy, jakie wywołuje brak pionizacji języka, mogą zacząć się już od
pierwszego dnia życia dziecka, kiedy to noworodek nie jest w stanie językiem
docisnąć brodawki sutkowej do podniebienia i tym samym pobrać pokarmu.
Prawidłowe ułożenie języka warunkuje rozwój szczęki u dziecka, co wpływa
nawet na wygląd twarzy. Jeśli język w pozycji spoczynkowej leży na dnie jamy
ustnej –wypycha zęby i prowadzi do wady zgryzu.
Osoby, które mają nieprawidłową pozycję spoczynkową języka, często
oddychają torem ustnym, a stąd już prosta droga do seplenienia
międzyzębowego (wady wymowy, w której język układa się pomiędzy górnymi
i dolnymi zębami). Pionizacja języka jest też niezbędna do wymowy wielu
polskich głosek są: t, d, n, l – powinny one pojawić się do 3 roku życia dziecka.
W 4-5 roku życia dziecka powinny pojawić się głoski tzw. szumiące, czyli sz, ż,
cz, dż. Do ich wymowy również konieczne jest uniesienie języka do góry.
Podobnie jest z najtrudniejszą głoską systemu języka polskiego – r, to tu
pionizacja języka odgrywa bardzo istotną rolę.
Oczywiście nim przystąpimy do ćwiczeń musimy wykluczyć inne czynniki typu
krótkie wędzidełko, czyli być pewnym że dziecko nie tyle nie może co nie
potrafi unieść języka do góry.
Ćwiczenia pionizacji języka:
1.Miam, mniam chrupki zjadam
W tym zadaniu potrzebne nam będą chrupki kukurydziane, wafle typu andrut,
mleko w proszku – czyli wszystko to co może nam się przykleić do
podniebienia . Na podniebieniu, za zębami dziecka umieszczamy np.
chrupka. Zadanie polega na wyczyszczeniu swojego podniebienia z jedzenia.
Kto pierwszy to zrobi wygrywa..
2.Kotek na płotek, piesek leży
W tym zadaniu wykorzystujemy szeroką szpatułkę drewnianą, krtórą dziecko
wkłada sobie między zęby na płasko ( jak piesek kość). Następnie kolejno
wydajemy polecenia : kotek na płotek – dziecko podnosi język nad szpatułkę,
piesek leży – dziecko wkłada język pod szpatułkę. Ćwiczenie powtarzamy
kilkukrotnie w różnym tempie.
3.Rozśpiewany języczek
W tym zadaniu wykorzystujemy szeroką szpatułkę drewnianą, którą dziecko
wkłada sobie między zęby- w poprzek, szeroką stroną- w taki sposób ,że robi
ona zaporę dla naszego języka, nie pozwala mu się wysuwać podczas artykulacji
i podbija go ku górze podczas naszej śpiewaczej zabawy. Śpiewamy z dziećmi
w różnym tempie lalalalalalalal, lololololololo ,lililililili ,lululululul, lelelelel itp.
W różnym tempie i w różnych kombinacjach.
4.Język siłacz
Rysujemy czubkiem języka na podniebieniu tyle kropek, ile biedronka ma na
swoich skrzydłach, tyle kropek, ile ma muchomor na kapeluszu. Możemy się
umówić, że muchomor ma tyle kropek, ile lat ma dziecko itd. Do ćwiczenia
oczywiście wykorzystujemy plansze, które przedstawiają zwierzęta, przedmioty
i inne wykropkowane powierzchnie.
RODZICU PAMIĘTAJ!
PROFILAKTYKA = DOBRA ZABAWA
Dzięki profilaktyce, można uniknąć wielu wad wymowy a także
ciężkiej pracy ( terapia) w przyszłości, na którą będzie narażone
Twoje dziecko oraz Ty.
Marta Kapela – nauczyciel logopeda